Dead Space 3

Oyun editörlüğü maalesef ki dışarıdan gözüktüğü kadar kolay ve zahmetsiz bir iş degil. Her oyunla olan ilişkilerimiz biraz, hatta birazdan da fazla, mantık evliliği gibi. Aşk evliliği yapmamız yasakmış gibi, hiçbir oyuna duygusal bağ kuramayız. En azından bunu, sizlere anlatırken yapamayız. Yoksa sanmıyorum ki Metal Gear Solid 4'un son bölümünde ekranın ikiye bölündüğü o bolümde ağzı yüzü yamulmayan bir insanoğlu olsun.

Geçenlerde Londra'dan bir meslektaşımızın oyun editörlüğü üzerine yazdığı bir köşe yazısını okuyordum. Dergi şu an yanımda olmadığı için direkt olarak alıntı yapamıyorum ancak hafızamın yettiği kadarıyla durumu söyle açıklıyordu: `Oyun eleştirmenliği diğer sanat ürünlerinin eleştirmenliğine benzemez. Her oyun eleştirmeni biraz da gazeteci olmak zorundadır. Bir kitap eleştirmeninin yazısını yazmak için kitabın yazarını bile tanımasına gerek yokken, oyun eleştirmenleri her daim sektörün içinde olmalıdır.` Peki nereye geleceğim buradan...
 
Dead Space 3 de Resident Evil 6 ile ayni kaderi paylaştı oyuncuların tepkileri açısından. `Hani nerede korku? Hani nerede gerilim? Serinin içine etmişsiniz, Dead Space değil bu Call Of Duty!` sözleri gibi birçok söz edildi Dead Space 3 için. Ama birazdan söyleyeceklerim ve ilerleyen sayfalarda okuyacaklarınız, bu sözleri sarf edenlerdenseniz sizi oldukça kızdırabilir. Oyunlar bir serinin oyunu olsa da her zaman tek başına bir oyun olarak değerlendirilmelidir. Serilerin özleri her zaman vardır ve bunlar korunmalıdır eğer bir oyuncu olarak düşünürseniz. Ben de RE5'ten beri Resi'ye saydırıp duruyorum mesela. Ama bu RE6'nin kötü bir oyun olduğu anlamına gelmiyor, gelemez de. Bir oyunun yapımcıları, oyunculara ne sunuyorlarsa o oyunda, değerlendirilmesi gereken şeyler o sunulanlardır. Bir oyun her zaman bir oyundur. Evet, oyunlarla duygusal bağ kuruyorsanız dediklerinizde sonuna kadar hâklısınız. Sevgilinizin gelip `hayatım silikon taktırdım, nasıl olmuş` demesi gibi bir şey bu. Ama silikon taktırdı diye sevdiğiniz kadını terk edecek değilsiniz ya.

 
Dead Space 3'un de başına gelenler az çok bu. Peşin peşin söylemeyi seviyorum biliyorsunuz: Dead Space 3 şahane bir oyun olmuş, oynadığım her saniyesinden ayrı zevk aldım. Kendi içinde sorunları var mı, elbette var. Ama Dead Space 3 ne bir Call Of Duty'e dönmüş ne de bu kadar negatif önyargıyı hak edecek bir harekette bulunmuş. Sadece zamanın değişen oyuncu kimliklerine hitap etmek zorunluluğu yüzünden oynanış hızı artmış, hepsi bundan ibaret. Gerilim oyunları da en nihayetinde aksiyon türünün alt janrıdır, oynanış hızı arttı diye adamı gerim gerim germeyecek diye bir kanun yok. Kaldı ki, Dead Space serisi hiçbir zaman öyle ahim şahım bir gerilim oyunu örneği değildi. Birçok şeyi çok doğru uygulayan bir marka oldu her zaman Dead Space ve bu yüzden sevildi. Dead Space 3'te de farklı bir şey yapmıyor Visceral Games, yapmak istediği şeyleri doğru yapıyor. Bir firmaya oyunu eline yüzüne bulaştırdığı için kızabilirsiniz evet, ama oyun mekaniklerini değiştirme kararı alan bir firmaya bu kadar yüklenmek, ajanslardan sırf istemiş olmak için revize isteyen müşteri olmak gibi. Hele ki değişen oyun mekanikleri, seri boyunca devam eden hikâye ve karakter gelişimine uyuyorsa. Hele ki oyuna oyun olarak baktığınızda, enfes bir oyun olmuşsa.
 
Bu kadar lagalugadan sonra oyunu alıp almama konusunda kararsız kalanlar başta olmak üzere, tüm Merlin okurlarına anlatma sırası geldi Dead Space 3'u...